بررسی رابطه بین موقعیت منزلتی محله و احساس امنیت ساکنان شهر تهران

امنیت و احساس امنیت از مباحث پیچیده ای است که علی رغم وجود قدمت تاریخی به بلندای حیات آدمی، آنچنان که باید و شاید به صورت روشن و مشخص مورد کنکاش و بررسی زیاد قرار نگرفته است ولی با این حال شاخصهای این مفهوم همواره در نظریه ها و دیدگاههای قدیم و جدید مورد توجه بوده است و علت آن هم این امر است که دغدغه امنیت همواره برای گروههای انسانی وجود داشته است. این مطالعه درصدد بررسی عوامل موثر بر احساس امنیت اجتماعی و روانی ساکنان محلات با تأکید بر موقعیت منزلتی محله است. مدل در نظر گرفته شده (با الهام از دیدگاههای نظریه پردازان مکتب شیکاگو و افرادی همچون گیدنز، وبر، زیمل، الیاس، اسکاتسن، بوزان و ...) شامل متغیرهای موقعیت منزلتی عینی محله، موقعیت منزلتی ذهنی محله، همگونی عینی، همگونی ذهنی، ثبات مسکونی ساکنان محله، احساس تعلق ساکنان محله، سبکهای زندگی خاص : سبک فرهنگی مصرفی، سبک فرهنگی مذهبی، سبک فرهنگی فردگرا و سبک محله ای است که به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر احساس امنیت اجتماعی و روانی ساکنان محلات دخالت داده شده اند. این تحقیق با استفاده از روش پیمایش و از طریق نمونه گیری سیستماتیک تصادفی، در بین 270 نفر از سرپرستان خانواده / همسران سرپرستان خانواده انجام شده است. نتایج تحلیلهای متعدد آماری نشان داد همانطور که انتظار می رفت موقعیت منزلتی محلات در ایجاد احساس امنیت روانی و اجتماعی ساکنان محلات نقش دارد. از میان عوامل موثر بر شکل گیری احساس امنیت روانی سن، تعداد سالهای سکونت در تهران، درآمد فرد، موقعیت منزلتی ذهنی و عینی، همگونی ذهنی و عینی، احساس تعلق ساکنان، سبک فرهنگی مصرفی، سبک فرهنگی فردگرا و سبک محله ای رابطه معناداری با احساس امنیت روانی داشته اند. ازمیان عوامل موثر بر شکل گیری احساس امنیت اجتماعی سن، تعداد سالهای سکونت در تهران، نوع مسکن، موقعیت منزلتی ذهنی، همگونی ذهنی، احساس تعلق ساکنان، ثبات ساکنان، سبک فرهنگی مذهبی و سبک محله ای رابطه معناداری با احساس امنیت اجتماعی داشته اند.